—————————————————————————————————————————————————- 

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของบทความ 9 ตอนของทริป เชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน-เชียงราย
1. อรุณสวัสดิ์เชียงใหม่ – ไหว้พระวัดพระสิงห์
2. จากแม่ริม ถึงห้วยน้ำดัง
3. เส้นทางรับน้องที่ ขุนแม่ยะ กับซากุระที่หายไป
4. เก็บตกเมืองปาย
5. ป่าสนวัดจันทร์ คำปลอบใจจากธรรมชาติ
6. แม่ตะมาน รางวัลสำหรับนักเดินทางที่ไม่ยอมถอยหลัง
7. “แม่สลอง” เมืองบนดอย
8. “ดอยตุง” หุบเขาแห่งดอกไม้
9. ดอกเสี้ยวบานที่ภูชี้ฟ้า กับ ทิวลิปที่ผาหม่น

เดิมทีเป้าหมายของทริปนี้ซึ่งวางแผนไว้ตั้งแต่ต้นเดือนพฤศจิกายน 50 คือชมดอกซากุระเมืองไทย (นางพญาเสือโคร่ง) ตามดอยต่าง ๆ ซึ่งจุดหมายแรกก็คือ ซากุระแห่งขุนแม่ยะนี่เอง  แต่ด้วยสภาพอากาศของปีนี้ที่หนาวเร็วกว่าปกติ  ทำให้ดอกซากุระบานก่อนปีที่แล้วราว 2 สัปดาห์ทำให้ความหวังของผมและผองเพื่อนที่จะเห็นดอกซากุระนั้นเหลือน้อยเต็มทีเพราะเรามาถึง ขุนแม่ยะในวันที่ 19 มกราคม 51 หลังจากวันที่ซากุระเริ่มบานกว่า 3 สัปดาห์  แต่ด้วยความมุ่งมั่นบวกกับความหวังลึก ๆ ผมเลือกที่จะไม่เปลี่ยนเป้าหมายวันนี้เราจึงเดินทางกันมาที่นี่เป็นแห่งแรก “ขุนแม่ยะ”
เลยจากปากทางเข้าห้วยน้ำดังมาเล็กน้อย ผ่านแนวสนข้างทางลาดยางอย่างดีราว 5 นาทีเราก็ถึงด่านตรวจ  ซึ่งเป็นแยกทางเข้าขุนแม่ยะพอดี  พลันที่รถเลี้ยวซ้ายจากถนนหลักสภาพถนนก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า  ผมเปลี่ยนเกียร์รถจากขับเคลื่อน 2 ล้อเป็น 4 ล้อเพื่อเตรียมพร้อมการรับน้องเข้าสู่ขุนแม่ยะ
แม้ว่าระยะทางจากปากทางถึงขุนแม่ยะจะเพียง 8 กม.  แต่ผมต้องใช้เวลาขับบนเส้นทางอันทุรกันดารนี้ราวครึ่งชั่วโมง  เส้นทางมีทั้งขรุขระและลาดชัน  บางช่วงเป็นโค้งที่ลาดชันและมีถนนมีร่องลึก  ทำให้ต้องค่อยเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ แต่ด้วยสภาพรถที่มีสมรรถนะค่อนข้างดี  ทำให้มือใหม่หัดขับ 4 WD อย่างผมสามารถผ่านการรับน้องบนเส้นทางสายนี้ไปได้ไม่ยากนัก  แม้ว่าบางช่วงจะทำให้ผมต้องแอบคิ้วขมวดไม่ให้ผู้โดยสารที่เป็นผู้หญิงทั้งหมดเห็นและพลอยวิตกกังวลไปด้วยก็ตาม … เมื่อใกล้ถึงหน่วยจัดการต้นน้ำขุนแม่ยะซึ่งเป็นที่พักของเราคืนนี้  เราก็เริ่มเห็นร่องรอยสีชมพูบนพื้นลูกรังเป็นระยะ  ยิ่งใกล้เข้าไปดูเหมือนผืนพรมสีชมพูนี้ก็จะหนาแน่นขึ้น  แต่ไม่ปรากฎดอกสีชมพูที่บานสพรั่งบนต้นให้เราเห็นแม้แต่น้อย     อาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าพร้อม ๆ กับความหวังของพวกเราที่ค่อย ๆ หมดไป   “พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่” ผมคิดในใจก่อนที่จะติดต่อกับเจ้าหน้าที่ซึ่งผมได้ขออนุญาตใช้บ้านพักสำหรับพวกเราคืนนี้  เนื่องจากเห็นว่าคงจะสะดวกกับผู้หญิงมากกว่าที่จะกางเต้นท์นอนกัน   เจ้าหน้าที่ประจำหน่วยต้นน้ำขุนแม่ยะให้ความกรุณาพวกเราใช้บ้านพักของหัวหน้าหน่วยซึ่งมีภาระกิจในเมืองใช้เป็นที่พักผ่อนในคืนนี้  และให้ยืมครัวพร้อมแก็สเพื่อใช้หุงหาอาหารมื้อเย็นของเราในวันนี้   เทียนถูกจุดขึ้นมาเพื่อใช้แทนแสงไฟฟ้าซึ่งไม่มีให้ใช้  แต่ก็ทำให้เราได้ผ่อนคลายในบรรยากาศของธรรมชาติอย่างแท้จริงหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับงานอันรุมเร้ามาตลอดทั้งปี

บรรยากาศอาหารรับน้องมื้อแรกภายใต้บรรยากาศส่วนตั๊วส่วนตัว (เพราะไม่มีใครเขามาเที่ยวกันในช่วงนี้ หุหุ)

บรรยากาศที่พักยามค่ำคืน  ภายใต้แสงพระจันทร์ที่เกือบจะเต็มดวงและดวงดาวนับร้อยที่หาดูไม่ได้ในเมืองใหญ่

คืนนี้มีเพียงกลุ่มของเรากับกลุ่มของนักท่องเที่ยวอีกกลุ่มเท่านั้น  คืนนี้จึงเป็นคืนที่เงียบสงบและทำให้ผมหลับอย่างรวดเร็วหลังจากที่เหนื่อยจากการขับรถมาทั้งวัน
ผมตื่นเช้าขึ้นมาสูดหายใจลึก ๆ รับอากาศบริสุทธิ์เร็วกว่าวันทำงานปกติ  แต่ไม่รู้สึกเพลียแม้แต่น้อยเพราะได้หลับพักผ่อนเต็มที่อย่างอบอุ่นภายใต้ผ้าห่มผืนหนาแม้ว่าอากาศภายนอกจะค่อนข้างหนาวก็ตาม  … หลังจากเก็บสัมภาระเรียบร้อยผมก็เคลื่อนรถลงจากบ้านพักแล้วขึ้นไปยังลานกางเต้นท์ซึ่งเป็นจุดชมวิวดอกซากุระที่สวยที่สุด  และก็เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้  วันนี้ต้นซากุระแทงช่อใบสีเขียวสดใส  แต่ไม่เหลือดอกซากุระบนต้นอีกต่อไป  มีเพียงกลีบดอกสีชมพูร่วงโรยเต็มผืนดิน  ทำให้อดจินตนาการไม่ได้ว่าในช่วงที่ดอกซากุระเต็มต้น  ขุนเขาแห่งนี้จะสวยงามปานใด

ซากุระที่ร่วงโรยกับร่องรอยที่เหลืออยู่

ต้นซากุระที่วันนี้ใบเขียวขจีแทบไม่มีดอกสีชมพูให้เห็นแล้ว

พวกเราทานอาหารเช้ากันง่าย ๆ ด้วยขนมปังทาแยมท่ามกลางต้นซากุระเขียวขจี  และใช้เวลาถ่ายภาพกับแสงสวย ๆ ยามเช้ากันพักหนึ่งบริเวณลานกางเต้นท์  หลังจากนั้นจึงขับรถต่อขึ้นไปยังเรือนรับรองเพื่อชมวิวในมุมที่สูงขึ้น  ที่เรือนรับรองแห่งนี้มีซากุระ 2 ต้นที่ยังคงพอมีดอกเหลือให้ถ่ายภาพได้   แม้ว่าจะมีดอกไม่มากนักแต่ผมก็ถ่ายไปหลายรูปเพื่อชดเชยความผิดหวังในใจ  
แม้จะไม่ได้วิวสวย ๆ ของดอกซากุระแต่ที่หน้าเรือนรับรองมีมุมถ่ายภาพสวย ๆ หลายมุมทีเดียว  อีกทั้งหุบเขาเบื้องล่างยังเป็นฉากหลังที่เยี่ยมยอดสำหรับการถ่ายภาพอีกด้วย   ผมจึงสนุกกับการถ่ายภาพเพื่อนๆ ในกลุ่มจนลืมความผิดหวังไปได้ชั่วขณะ …

บรรยากาศด้านหน้าเรือนพักรับรองแขก VIP ที่ยังคงมีซากุระหลงเหลืออยู่เล็กน้อย

หลังจากใช้เวลาถ่ายภาพกันพักใหญ่ผมขับรถย้อนกลับมาที่บ้านพักเจ้าหน้าที่เพื่อขอบคุณที่อนุญาตให้เราใช้บ้านพักและมอบของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแดนใต้  พร้อมขออนุญาตไว้ล่วงหน้าว่าเราคงต้องรบกวนอีกเรื่อย ๆ จนกว่าจะได้เห็นดอยสีชมพูตามที่เคยฝันไว้