—————————————————————————————————————————————————- 

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของบทความ 9 ตอนของทริป เชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน-เชียงราย
1. อรุณสวัสดิ์เชียงใหม่ – ไหว้พระวัดพระสิงห์
2. จากแม่ริม ถึงห้วยน้ำดัง
3. เส้นทางรับน้องที่ ขุนแม่ยะ กับซากุระที่หายไป
4. เก็บตกเมืองปาย
5. ป่าสนวัดจันทร์ คำปลอบใจจากธรรมชาติ
6. แม่ตะมาน รางวัลสำหรับนักเดินทางที่ไม่ยอมถอยหลัง
7. “แม่สลอง” เมืองบนดอย
8. “ดอยตุง” หุบเขาแห่งดอกไม้
9. ดอกเสี้ยวบานที่ภูชี้ฟ้า กับ ทิวลิปที่ผาหม่น

หลังจากปีที่แล้วได้เยือนเมืองปายแต่ไม่มีเวลาเที่ยวมากนัก  ปีนี้พอมีเวลาเหลือก็เลยถือโอกาสกลับไปเก็บตกสถานที่ต่าง ๆ ที่ไปมาแล้วและยังไม่เคยไปอีกครั้ง  เพื่อที่จะได้มีเรื่องมาโม้เพื่อน ๆ ได้ครบถ้วนมากยิ่งขึ้น  ถ้าใครยังไม่เคยอ่านบทความเก่าก็สามารถคลิ๊กที่นี่เพื่ออ่านบทความเก่า “ปาย เมืองในกระแสที่รอคุณไปพิสูจน์” ได้ครับ  ส่วนปีนี้มีอะไรเพิ่มเติมไปดูกันเลยครับ

หลังจากผ่านเส้นทางอันแสนโหดร้ายของขุนแม่ยะแล้ว  ผมเลี้ยวซ้ายมุ่งหน้าสู่เมืองปาย  เมืองเล็ก ๆ ที่ถูกโอบล้อมด้วยขุนเขาน้อยใหญ่  วิถีชีวิตและอาคารบ้านเรือนถูกปรับแต่งให้ถูกใจคนเมืองจนหลายคนหลงใหลจนกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา

ระยะทางจากปากทางขุนแม่ยะถึงเมืองปายนั้นไม่ถึง 30 กม. แต่ก็ต้องใช้เวลาขับราว 30 นาทีเพราะเส้นทางที่ค่อนข้างลาดชันและเต็มไปด้วยโค้งหักศอกมากมายหลายโค้ง   สถานที่ท่องเที่ยวแรกที่เราแวะถ่ายภาพกันก็คือสะพานประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกที่ตั้งอยู่เคียงข้างสะพานใหม่  ซึ่งหลายคนเคยบอกผมว่าน่าจะมีการบูรณใหม่ให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์  แต่ผมกลับมองเห็นตรงข้ามว่าปล่อยไว้อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะจุดขายและเสน่ห์ของสะพานแห่งนี้คือไม้เก่า ๆ และเหล็กสีด้าน ๆ ที่หลุดลอกมากกว่าความสมบูรณ์เรียบร้อย  เพียงแต่น่าจะหากิจกรรมหรือสร้างเรื่องราวให้กับสะพานได้มากกว่านี้  เพื่อให้เป็นที่จดจำของนักท่องเที่ยวนั่นเอง

หลังจากถ่ายภาพกันที่สะพานแล้ว  ขับรถเลยไปอีกหน่อยก็ถึงร้านกาแฟริมทางชื่อดัง “Coffee in Love” ที่ตกแต่งสถานที่ได้อย่างโดดเด่นลงตัว  สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวแทบทุกกลุ่มให้แวะถ่ายภาพซึ่งแน่นอนว่าบางส่วนก็อุดหนุนกาแฟด้วยเช่นกัน  นับเป็นแผน marketing ที่ดีมากทีเดียว   จะว่าไปแล้วผมชอบรสชาติกาแฟ (เย็น)ของที่นี่มากกว่าอีกร้านในตัวเมืองด้วยซ้ำ  แต่ก็ไม่อยากเชียร์มากไปเพราะของแบบนี้แล้วแต่ความชอบของแต่ละบุคคล   แต่ที่สามารถการันตีได้ก็คือที่นี่มีมุมถ่ายภาพเก๋ ๆ หลายมุมทีเดียว  เป็นที่ถูกอกถูกใจเหล่านางแบบ (จำเป็น) และช่างกล้องอย่างผมมัก ๆ  ถ้าใครมาปายก็อย่าลืมแวะที่นี่นะครับ เดี๋ยวจะถูกหาว่ามาไม่ถึงเมืองปาย 

ออกจากร้าน Coffee in love แล้วผมขับรถผ่านตัวเมืองปายไปเล็กน้อยเพื่อไปไหว้พระที่วัดน้ำฮู  ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานของหลวงพ่ออุ่นเมือง โดยมีลักษณะพิเศษคือจะมีน้ำไหลซึมออกมาจากพระเศียรตลอด  และทางวัดได้จัดเตรียมรับน้ำที่เชื่อว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้ไว้ให้นักท่องเที่ยวได้นำกลับไปดื่มเพื่อเป็นศิริมงคล  นอกจากนี้ที่นี่ยังเป็นที่ตั้งเจดีย์ที่เล่ากันว่าเป็นที่บรรจุพระอัฐิของพระพี่นางสุพรรณกัลยาซึ่งสร้างโดยสมเด็จพระเนรศวรมหาราชอีกด้วย

หลังจากอิ่มบุญกับการไหว้พระแล้ว  พวกเราก็มองหาที่อิ่มท้องกันทันที  ออกจากประตูวัดเห็นป้ายร้านอาหารจีนยูนานจึงไม่รอช้าที่จะขับรถตามป้ายเพื่อไปยังหมู่บ้านสันติชนซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านอาหารทันที   ที่หมู่บ้านสันติชนนี้นอกจากเป็นที่ตั้งของร้านอาหารแล้วยังมีร้านขายของที่สร้างด้วยดิน (เหมือนกับหมู่บ้านรักไทยใกล้ปางอุ๋ง)  ซึ่งแอบสืบทราบมาว่าทุกร้านเป็นของเจ้าของคนเดียวกัน  เพราะฉะนั้นเรื่องราคานั้นก็คงต้องใช้ความสามารถส่วนบุคคลในการต่อรองครับ  

ระหว่างทานอาหารผมก็ถือโอกาสชาร์จแบตเตอร์รี่ไปพลาง ๆ เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมาไม่มีไฟฟ้าใช้  สำหรับเมนูอาหารจีนที่นี่ก็จะเหมือนที่อื่น ๆ แถบนี้ครับ  มีเมนูเด่นคือขาหมู-หมั่นโถยูนาน และผัดยอดถั่วลันเตา  แต่ในเรื่องของรสชาตินั้นไม่ค่อยถูกปากผมมากนัก  เพื่อน ๆ ก็เห็นพ้องต้องกันว่าที่หมู่บ้านรักไทย (ใกล้ปางอุ๋ง)อร่อยกว่า … ใกล้ ๆ กับร้านอาหารจะมีรีสอร์ทที่ตัวบ้านทำจากดินเพื่อดูน่ารักสวยงามดี  นอกจากนี้ยังมาศาลากลางน้ำอีกด้วย  ผมกับเพื่อน ๆ ก็เลยไปถ่ายภาพกันอย่างสนุกสนานเสมือนว่าเราเป็นแขกของที่นั่นเลยทีเดียว  สำหรับผู้ต้องการความโผนที่นี่มีชิงช้า (ที่ใช้คนหมุน) ให้คุณได้เล่นกันด้วย  ซึ่งสามารเรียกเสียงกรี๊ดจากผู้เสี่ยงเข้าไปเล่นได้อย่างต่อเนื่อง  แต่สำหรับผมขอบายครับ  กลัวใจเสาะเป็นลมกลางอากาศจะอายสาว ๆ หุหุ

เมื่ออิ่มหนำสำราญตาม concept การท่องเที่ยวครั้งนี้แล้วเราก็อำลายหมู่บ้านสันติชนตรงเข้าไปยังถนนคนเดิน  เพื่อส่ง post card ไปถากถางเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้มาผจญความลำบากด้วยกันใน trip นี้  และซื้อของติดไม้ติดมือกันมาคนละนิดหน่อยจากร้านที่คุณก็รู้ว่าร้านอะไร (แล้วจะรู้ไม๊เนี่ย)   มาเมืองปายทั้งทีก็อดไม่ได้ที่จะเก็บภาพของร้านรวงที่ตกแต่งเอาใจนักท่องเที่ยวอย่างผมด้วยสีสันสะดุดตา  ใครชอบมุมไหนก็เลือกเอาได้ตามใจครับ มีคนหรือไม่มีคนก็สวยได้ทุ๊กมุมจริง ๆ

เมื่อได้เวลาบ่ายแก่ ๆ เราก็อำลาเมืองปาย  พร้อมกับเสบียงที่ตลาดสด+ของกินจุกจิกจาก seven eleven มุ่งหน้าสู่จุดหมายต่อไป “ป่าสนวัดจันทร์”